حفاظت از محیط زیست باید در خدمت جوامع محلی باشد

همه می‌خواهند جنگل‌های استوایی را نجات دهند، مگر نه؟ البته که چنین است، اما اگر ساکن یک روستا در آفریقا باشید، اولویت‌های فوری دیگری در مورد طبیعت است که حفظ آن در صدر اولویت‌های شما نخواهد بود.

هفته گذشته، در یک کنفرانس سران سازمان ملل در محل آبشار نیاگارا، در مورد اقتصاد طبیعت وحش آفریقا سخنرانی کردم. متوجه شدم که افرادی که حقیقتا باید به جنگل های بارانی اهمیت بدهند، کسانی هستند که ابزار و نفوذ لازم را برای کسب اطمینان از مفید بودن این روند به حال جوامع محلی، در اختیار دارند.   

اینان، نمایندگان، سران کشورها، حامیان محیط زیست و سرمایه‌گذارانی بودند که در مورد آینده یک توریسم پایدار، جوامع روستایی و اقتصاد وحش گفت‌وگو می‌کردند.

برای من به عنوان یک کارآفرین، نماینده سازمان خیریه حفظ محیط زیست، «فضا برای غول‌ها»، و کسی که اساسا برای حیات وحش که با آن بزرگ شده است، اهمیت قائل است، الهام‌بخش بود که ببینم افرادی متعهد، چالش‌هایی را که اقتصاد وحش آفریقا با آن روبه‌روست به بحث می‌گذارند و نحوه اعمال سیاست‌های مربوط به آن را بررسی می‌کنند.  

در ارائه نظراتم در این جهت، به‌طور خلاصه به منابعی اشاره کردم که غرب آفریقا از آن سرشار است، از جمله جنگل‌های بارانی، رمه‌های فیل، گوریل، بوزینه‌های بزرگ، و این که چگونه می‌توان از آن‌ها به گونه‌ای پایدار برای رونق صنعت توریسم محیط زیست استفاده کرد. 

این منابع در کشورهایی گسترده هستند که نواحی طبیعی آن حفاظت شده، اما گمنام است، و این امر به جهانگردان اجازه می‌دهد که ضمن حفظ کشور از لطمات توریسم گسترده و تجاری، از حیات وحش دیدن کنند.

کنفرانس سران یک نکته مهم را مورد بحث قرار داد که در پژوهش اخیر نهاد «ارتباطات طبیعت» برجسته شده بود، و آن نکته عبارت بود از ارتباط میان شکار غیرقانونی فیل و فقر جوامع محلی. راه درست بررسی مسئله همین است: شکار غیرقانونی و فقر، دست در دست یکدیگر دارند. ما باید با کارآفرینی به جوامع محلی امکان دهیم در حیات وحش سهیم شوند. چگونه می‌توانیم منافع جوامع محلی را با حفظ محیط زیست عجین کنیم؟ با جلب سرمایه به توریسم محیط زیست. 

اما به عنوان یک کارآفرین، می‌دانم که سرمایه‌گذاری در کشورهای درحال توسعه‌ای که حیات وحش در آن مهم است، با چه چالش‌هایی روبه‌روست.

خاطرم هست که سعی کردم برای سرمایه‌گذاری روی ایجاد تعدادی واحد مسکونی محیط زیستی، سرمایه جلب کنم. سرمایه‌گذاران (به آن طرح) علاقه‌مند بودند، اما مسئله اینجا بود که ساختار کافی برای تطبیق با نیازهای آن‌ را نداشتیم.

این بار، اطمینان دارم که تمام چیزهای ضروری را در اختیار داریم: بر اساس یک نظرخواهی توسط «هَواس هُرایزن»، نود و هشت درصد سرمایه‌گذاران توفق نظر دارند که آینده اختراعات و بخش تکنولوژی در آفریقا روشن است. ما باید با استفاده از منابع، تکنولوژی و حیات وحش‌مان، بر چالش‌هایی که با آن رودررو هستیم، غلبه کنیم.

به همین دلیل، با خوشوقتی اعلام می‌کنم که «فضا برای غول‌ها» رویدادی در گابن برگزار خواهد کرد که  بخش خصوصی، وزرا و کارشناسان محیط زیست را گرد هم خواهد آورد. این افراد باید با همفکری با یکدیگر ببینند که ساختارها برای سرمایه‌گذاری روی آن‌ها، به چه تغییراتی نیازمندند. این سرمایه‌گذاری، در جهت حفظ حیات وحش و منافع جوامع محلی خواهد بود.

*نورالدین بُنگوُ والنتین نماینده گابن در مرکز حفاظت از فیل‌های «اسپِیس فور جایِنتس» است.